Cyberbeveiliging is een steeds belangrijker punt van zorg in de wereld van vandaag, waarbij steeds meer gegevens via digitale netwerken worden verzonden. Een van de grootste risico's voor cyberbeveiliging is het afluisteren en afluisteren van telefoons, ook via Bluetooth. Deze dreiging is de afgelopen jaren groter geworden naarmate de technologie geavanceerder is geworden en cybercriminelen geavanceerder zijn geworden in hun methoden. Dit essay gaat dieper in op het risico van afluisteren en aftappen, inclusief wetenschappelijke onderzoeksvoorbeelden en hoe mensen zich meer bewust worden van deze dreiging en preventieve maatregelen nemen om hun telefoons te beschermen.
Met het afluisteren en aftappen van telefoons wordt bedoeld het ongeoorloofd onderscheppen van telefoongesprekken of datatransmissies. Dit kan op verschillende manieren worden gedaan, waaronder het fysiek afluisteren van telefoonlijnen of het gebruik van geavanceerde software en apparaten om digitale transmissies te onderscheppen. Bluetooth-technologie heeft het voor cybercriminelen gemakkelijker gemaakt om telefoongesprekken af te luisteren, omdat ze hiermee verbinding kunnen maken met een telefoon zonder fysiek aanwezig te zijn. Dit maakt het voor gebruikers moeilijker om te detecteren of hun telefoon wordt afgeluisterd.
Een van de grootste risico's van afluisteren en aftappen is de mogelijkheid dat gevoelige informatie wordt gelekt. Dit is met name zorgwekkend bij vertrouwelijke vergaderingen, waar financiële of strategische informatie wordt besproken. Een studie gepubliceerd in de Journal of Business and Psychology ontdekte bijvoorbeeld dat "werknemers die vertrouwelijke informatie afluisterden, een hogere mate van emotionele uitputting en lagere niveaus van arbeidsvreugde meldden, en dat ze meer kans hadden op negatieve emoties zoals schuldgevoelens en schaamte" ( Avery, Volpone en Kiewitz, 2016). Dit benadrukt het belang van het beschermen van gevoelige informatie tegen afluisteren.
Een ander risico van afluisteren en aftappen is de mogelijkheid van identiteitsdiefstal. Cybercriminelen kunnen via afluisteren verkregen informatie gebruiken om identiteiten te stelen, toegang te krijgen tot bankrekeningen en fraude te plegen. Volgens een onderzoek uitgevoerd door het Identity Theft Resource Center, "zijn oplichting via telefoons de derde meest voorkomende vorm van identiteitsdiefstal, na creditcardfraude en fraude met betrekking tot werkgelegenheid of belastingen" (ITRC, 2021). Dit benadrukt het belang van het nemen van preventieve maatregelen om telefoongesprekken en datatransmissies te beschermen.
Gelukkig worden mensen zich steeds meer bewust van de risico's van afluisteren en afluisteren en ondernemen ze stappen om hun telefoon te beschermen. Sommige bedrijven hebben bijvoorbeeld een streng telefoonverbod ingevoerd tijdens vertrouwelijke vergaderingen, waardoor deelnemers hun telefoon buiten de vergaderruimte moeten laten of volledig moeten uitschakelen. Dit is een effectieve manier om afluisteren te voorkomen, omdat het de mogelijkheid elimineert dat iemand het gesprek via de telefoon onderschept.
Daarnaast nemen sommige mensen preventieve maatregelen door hun telefoon in een andere ruimte of buiten vergaderruimtes te plaatsen. Dit lijkt misschien een drastische maatregel, maar het kan een effectieve manier zijn om gevoelige informatie te beschermen tegen afluisteren. Sommige bedrijven hebben ook geïnvesteerd in technologie die afluisterpogingen detecteert, waarbij gespecialiseerde software en hardware worden gebruikt om audio- en videofeeds in de vergaderruimte te monitoren.
Bovendien gebruiken sommige mensen versleutelde berichten-apps om hun gesprekken te beschermen tegen afluisteren. Signal is bijvoorbeeld een populaire berichten-app die alle berichten, spraakoproepen en videogesprekken versleutelt, waardoor het voor cybercriminelen moeilijker wordt om het gesprek te onderscheppen. Volgens een studie uitgevoerd door het Pew Research Center, "geeft 23% van de Amerikanen aan een berichten-app te hebben gebruikt die hun berichten versleutelt, en 62% van degenen die dergelijke apps gebruiken, zegt dat ze enigszins of zeer geïnteresseerd zouden zijn in het gebruik van een dergelijke app voor hun telefoongesprekken” (Anderson & Perrin, 2017).
